martes, 9 de febrero de 2010

Adéu, petit


Fa uns dies, m'ha dit adéu. D'una manera silenciosa, petita com éll. Entre cuita i cuita s'ha apagat. Llei de vida, tot s'acaba. I més quant al darrera hi han molts anys...potser uns trenta. I varies operacions . Però...em sap greu. Han estat tantes miniatures, tantes proves, tantes peces...i a cop d'entendre'ns, sense canya ni piròmetre. A ull, veient aquell vermell encés que m'anunciava que ja podia coure.


Hace unos días, me dijo adiós. De una forma silenciosa, pequeña como él. Entre cocción y cocción se ha apagado. Ley de vida, todo acaba. Y más cuando uno acarrea muchos años...treinta quizás. Y varias operaciones. Pero...me sabe mal. Han estado tantas miniaturas, tantas pruebas,tantas piezas...y todo a base de entendernos, sin caña ni pirómetro. A ojo, viendo ese rojo encendido que me anunciaba que ya podía cocer.



2 comentarios:

Joan P. ( JAPS ) dijo...

Què no te remei? pot-ser sols és una resistencia

Pilar Tarifa dijo...

oooh...me acuerdo que nos lo comentaste...cuantas maravillas salieron de su interior¡¡